odstępstwo — n III, Ms. odstępstwowie; lm D. odstępstwoępstw «odejście, odstąpienie od jakiejś normy, zasady, idei» Odstępstwo od panującego zwyczaju. Odstępstwo od wiary … Słownik języka polskiego
licencja — ż I, DCMs. licencjacji; lm D. licencjacji (licencjacyj) 1. «urzędowe zezwolenie na wykonywanie określonych czynności, np. zawodowych» Licencja przywozowa, wywozowa. Uzyskać licencję pilota wojskowego. Mieć licencję na przewóz pasażerów. 2.… … Słownik języka polskiego
Wincenty Urban — Gedenktafel für Wincenty Urban in Breslau Wincenty Urban (* 13. Februar 1911; † 13. Dezember 1983) war Weihbischof im Erzbistum Gnesen und Kapitularvikar von Breslau. Nach dem Abitur studierte Wincenty Urban Theologie an der Universität Lemberg… … Deutsch Wikipedia
apostazja — ż I, DCMs. apostazjazji; lm D. apostazjazji (apostazjazyj) «odstępstwo od wiary, zasad lub przekonań» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
błąd — m IV, D. błędu, Ms. błędzie; lm M. błędy 1. «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.; odstępstwo od normy; pomyłka» Błąd ortograficzny, gramatyczny. Błąd zecerski. Błąd wymowy. Błąd w rachunku. Rysunek pełen błędów.… … Słownik języka polskiego
dopuszczalny — «mogący być dozwolonym, dopuszczonym (w jakiejś sytuacji); możliwy» Dopuszczalne obciążenie stropu. Dopuszczalne odstępstwo od obowiązujących norm … Słownik języka polskiego
herezja — ż I, DCMs. herezjazji; lm D. herezjazji (herezjazyj) «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, zwykle katolicyzmu» przen. «idea, pogląd sprzeczne z utartymi, przyjętymi w danym środowisku poglądami; odstępstwo od powszechnie… … Słownik języka polskiego
inwersja — ż I, DCMs. inwersjasji; lm D. inwersjasji (inwersjasyj) 1. chem. «rozszczepienie cukru złożonego na cukry proste za pomocą enzymów lub innych czynników» 2. film. «proces laboratoryjnej obróbki taśmy filmowej polegający na chemicznym odwróceniu… … Słownik języka polskiego
kompromis — m IV, D. u, Ms. kompromissie; lm M. y «ugoda, rozstrzygnięcie sporu na podstawie wzajemnych ustępstw; odstępstwo od zasad, założeń lub pretensji w celach praktycznych» Kompromis między kimś a kimś. Pójść, zdobyć się na kompromis. Wejść z kimś w… … Słownik języka polskiego
od — «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu (rzadko z innymi częściami mowy)» 1. «odnosi się do wyrazów określających przedmioty, z których strony dociera odbierane przez kogoś wrażenie, od których zaczyna się jakaś czynność lub stan»… … Słownik języka polskiego
